Asagi Homurlu Kasabasi Resmi Web Sitesi Peygamberlerin Sıfatları,Tebliğ..

Peygamberlerin Sıfatları

Peygamberlerin sıfatları deyince onlarda bulunması caiz olan sıfatlarla
gerekli (vacip) ve zorunlu olan sıfatlar anlaşılır. Kur'an-ı Kerîm'in
pek çok yerinde vurgulandığı gibi peygamberler de insandır. Onlar da
diğer insanlar gibi oturup kalkar, yiyip içerler, gezerler, evlenip
çoluk çocuk sahibi olurlar, hastalanır ve ölürler; bu gibi özelliklere,
peygamberler hakkında düşünülmesi caiz özellikler denir. Bu ilahî emir
ve yasaklarla yükümlü ve sorumludurlar. Peygamberler bu gibi konularda
diğer insanlar gibidirler. Fakat onlar her hareketleriyle Allah'ın
insanlar için seçtiği kulları ve elçileri, insanların kendilerine
bakarak davranışlarına çekidüzen verdikleri birer örnek olduklarının
bilinci içindedirler. Bu sebeple fakirken, sıkıntıdayken bile Allah'a
şükrederler. Haset etmek, içi dışına uymamak gibi kötü huylardan hiçbiri
onlarda bulunmaz.

Her peygamberde insan olmanın da ötesinde birtakım sıfatların bulunması
gerekli ve zorunludur. Bunlara vacip sıfatlar denir.

Bu sıfatlar şunlardır:

1.Sıdk. "Doğru olmak" demektir. Her
peygamber doğru sözlü ve dürüst bir insandır. Onlar asla yalan
söylemezler. Eğer söyleyecek olsalardı kendilerine inanan halkın güven
duygusunu kaybederlerdi. O zaman da peygamber göndermekteki gaye ve
hikmet gerçekleşmemiş olurdu. Sıdkın zıddı olan yalan söylemek (kizb),
peygamberler hakkında düşünülemez. Bütün peygamberler peygamberlikten
önce de sonra da yalan söylememişlerdir.

2. Emanet. "Güvenilir olmak" demektir.
Peygamberlerin hepsi emin ve güvenilir kişilerdir. Emanete asla hainlik
etmezler. Bu konuda bir ayette şöyle buyurulur:
"Bir peygamber için emanete hıyanet yaraşmaz..."
(Al-i İmran 3/161). Emanet
sıfatının zıddı olan hıyanet, onlar hakkında düşünülmesi imkansız olan
bir sıfattır.

3. İsmet. "Günah işlememek, günahtan korunmuş olmak" demektir.
Peygamberler hayatlarının hiçbir döneminde şirk ve küfür sayılan bir
günahı işlemedikleri gibi özellikle peygamberlikten sonra kasten günah
işlememişlerdir. İnsan olmaları sebebiyle günah derecesinde olmayan
birtakım ufak tefek hataları bulunabilir. Ancak onların bu hatası yüce
Allah'ın kendilerini uyarmasıyla derhal düzeltilir. Peygamberlerin bu
tip küçük hatalarına "zelle" denilir. İsmetin karşıtı olan masiyetten
(günah işlemek) Allah onları korumuştur. Peygamberler örnek ve önder
kişiler oldukları için, konumlarını zedeleyecek davranışlardan da
uzaktırlar.

4. Fetanet. "Peygamberlerin akıllı, zeki ve uyanık olmaları"
demektir. Bunun zıddı olan ahmaklık peygamberlikle bağdaşmaz.
Peygamberler zeki ve akıllı olmasalardı hitap ettikleri kişileri ikna
edemezler, toplumsal dönüşümü sağlayamazlardı.

5. Tebliğ. "Peygamberlerin Allah'tan
aldıkları buyrukları ve yasakları ümmetlerine eksiksiz iletmeleri"
demektir. Tebliğin karşıtı olan gizlemek (kitmân) peygamberler hakkında
düşünülemez. "Ey peygamber, Rabbinden sana
indirileni tebliğ et. Eğer yapmazsan Allah'ın elçiliğini tebliğ etmemiş
olursun" (el-Maide 5/67)
mealindeki ayet, bu sıfattan söz etmektedir.